Kinezyterapia polega na wykonywaniu różnego rodzaju ćwiczeń, które mają za zadanie poprawić stan zdrowia pacjenta i przywrócić mu jak największą sprawność, która będzie mu umożliwiała dalszą rehabilitacje. Zabiegi kinezyterapii można podzielić na miejscowe i ogólne. Czym zatem różnią się od sobie ćwiczenia kinezyterapii? Ćwiczenia miejscowe dotyczą bezpośrednio zmienionego chorobowo narządu, zaś ćwiczenia ogólne składają się z zabiegów kinezyterapii, które dotyczą też części ciała nieobjętych chorobą. Wśród miejscowych ćwiczeń kinezyterapii wyróżnia się kilka rodzajów ćwiczeń. Zalicza się do nich zatem ćwiczenia bierne, które polegają na tym, że są one wykonywane przez kinezyterapeutę lub też specjalistyczną aparaturę bez czynnego udziału chorego. Kolejny rodzaj ćwiczeń kinezyterapii to ćwiczenia czynne, czyli takie, które pacjent wykonuje samodzielnie. Połączeniem tych dwóch rodzajów ćwiczeń są ćwiczenia czynno-bierne. Ponadto, jeszcze jednym zabiegiem kinezyterapii są ćwiczenia izometryczne, w przebiegu których dochodzi do czynnego napinania mięśni bez zmiany ich długości. Wyróżnia się także ćwiczenia w odciążeniu, w przebiegu których do wykonania ruchu dochodzi przy odciążeniu przez terapeutę ćwiczonego odcinka ciała.

Kinezyterapia, czyli leczenie ruchem, może wywierać korzystny wpływ praktycznie na wszystkie narządy i układy naszego organizmu. Właściwe ćwiczenia bardzo korzystnie działają przede wszystkim na układ ruchu.

Metoda PNF

Celem metody PNF jest odbudowa czynności ruchowych (reedukacja) podporządkowana fizjologicznej sekwencji rozwoju ruchowego i prowadzona w oparciu o ruchy zbliżone do tych, jakie się wykonuje w życiu codziennym. Całość ruchu jest wynikiem świadomych starań pacjenta, wspieranych elementami torującymi, do których można zaliczyć m. in. rozciągnięcie mięśni i innych elementów okołostatwowych, wzmocnienie aktywności mięśni poprzez odpowiednio stawiany opór, właściwy chwyt oraz zapewnienie odpowiednich warunków i kolejności pracy mięśni.

Terapia manualna

Zajmuje się badaniem i leczeniem zaburzeń czynności różnych struktur układu ruchu. Przed przystąpieniem do terapii przeprowadza się z pacjentem wywiad oraz badanie funkcjonalne narządu ruchu. Badanie odbywa się zarówno w trakcie ruchów czynnych jak i biernych. Terapeuta ocenia wygląd i stan tkanek miękkich, zakres i jakość ruchu elementów kostnych oraz charakter oporów występujących podczas przemieszczania poszczególnych struktur układu ruchu względem siebie.

Zmiany funkcjonalne w układzie ruchu, stanowiące przyczynę zespołu bólowego, ustępują najczęściej po jednym lub kilku zabiegach manualnych. Zabiegi przyczyniają się do skrócenia czasu leczenia, z jednoczesnym zwiększeniem sprawności ruchowej i zdolności do podjęcia pracy zawodowej, przy równoczesnym ograniczeniu leczenia farmakologicznego. Zabiegi terapii manualnej skutecznie leczą między innymi:
– bóle głowy i karku
– rwę kulszową
– schorzenia bioder oraz kończyn górnych i dolnych
– dolegliwości typu migrenowego
– wady postawy ( np. skoliozy )
– zaburzenia snu
– bóle stawów kręgosłupa i kończy

W ramach Kinezyterapii wszystkie zajęcie prowadzone są indywidualnie:

– Ćwiczenia bierne, czynno-bierne, wspomagane, pionizacja
– Ćwiczenia różne (czynne w odciążeniu, czynne w odciążeniu z oporem, czynne wolne, czynne z oporem, izometryczne)
– Ćwiczenia według metod neurofizjologicznych, metody reedukacji nerwowo-mięśniowej
– Nauka czynności lokomocyjnych
– Mobilizacje i manipulacje
– Wyciągi
– Ćwiczenia ogólnousprawniające i inne